Mustafa Çələbi – Minimalist Şeirlər

Atam qənaətcil idi;
Az yaşamağından bildim…

***

Hospital…
Oturacaqda oturan ana,
Qapı açılır, həkim çıxır,
Düz xətt…

Mustafa Çələbi

Allah duymur, eşitmir məni,
Eşidilmək üçün “TUR”a çıxıram…

***

Gizlənə bilsən gizlən ürəyimdə,
Ayrılığın sərhədindən keçirəm…

***

Allah, yuxum gəlir, yatıram,
Sənin alnımdakı nağılına…

***

Allah, al məndən bu palçığı
Al məndən bu qabırğanı,
Ver yoğurum, məndən aldığın qadını…

***

Siqaret – ana döşündən
Ayrıla bilməməyimizin təsəllisidir…

***

İçimlə boğuşuram, ilahi,
Deyəsən itirirəm səni,
İşdir axtarsam, hayanımda tapım səni?!

***

Allah, sənin alnımdakı qaralamalarını da,
Yazı bilib yaşayıram mən…

***

Uşaq idim, atam həyəti çəpərlədi,
Böyüdüm, gördüm ki;
Babalarımız dünyamızı çəpərləyib-
Kəndlərə, şəhərlərə, ölkələrə…

***

İnsanın yaşamaq eşqi bilirsənmi hardadır?!
İntihardan sonrakı bir-iki çırpıntıdadır…

***

İndi haradasa bir kişinin revmatizması tutub,
Oynaqların ovxalayacaq.
Yəqin bir azdan haradasa bir qadın ağlayacaq…

***

Yağışı sevənlər çətir ilə,
Torpağı sevənlər kəfən ilə xəyanət edir sevdiyinə.

***

Artıq bizim sevgimiz;
Qoca kəndirbazın şousuna bənzəyir.
Hamı qocanın yıxılmasını gözləyir…

***

Bütün bilinməzliyimizin adını səhv qoyduq, Ketrin.
Əslindəsə insan hündürlükdən yox,
Cazibə qüvvəssindən qorxurmuş…

Yorum bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir