mezahirmizan@gmail.com

Mustafa Çələbi – Şeirlər

Başını avtobusun şüşəsinə söykəyən qız, Nə keçir ürəyindən, niyə qəmlisən ? Susma, bir danış… Dodaqların danışmır, Gözlərin eynəkdən o tərəfi görmür, ay qız Fikirin kimin yanındadı, özün kimin yanında? Harda düşəcəyin heç olmasa yadındadı? Başını avtobusun şüşəsinə söykəyən qız, Mən düşürəm, sənə yaxşı yol! Bəxtindən küsəndə öz saçlarını yox, Taleyinin saçlarını yol… Keçmiş Dekabr axşamı… […]

Mustafa Çələbi – Şeirlər Read More »

Tanrıverdi Əliyev – Şeirlər

Yerdə qan izi Qırılmış qapı, Tör-töküntülü otaq, Dağılmış yataq. Çat verən güzgü, Yerə sərilmiş paltar Cırılmış pərdə. Stolun üstündə, Papiros kötüyü ilə, Doymuş külqabı. Kirli otaqda, Pinti yatağa uzanmış, Çılpaq bir qadın. Cırmaqlanmış bədən, Qırmızı filter siqaret, Çeynənmiş dodaq. Göz yaşın boğan balış, Kəsilmiş damarlar, Qanlara bulaşmış döşək. Kirlənmiş bir ad, Özünü öldürən qız, Yerdə

Tanrıverdi Əliyev – Şeirlər Read More »

Dərya İsaqlı – Şeirlər

Son günlər,payızdır cismimdə.Saçım yarpaq kimi t ö k ü l ü r,Yağışlar y a ğ ı rbulud gözlərimdən.Dünən gecə xəstəxanaya getdim,Üzümə baxmadan,Xərçəngsən dedilər.Şablon sözlər “6 Ay”Baxdım və güldüm sadəcə.Külək əsdi, soyuqladım.Sonra,qarY Ğ I A Druhum dondu.Hiss etdim,yaxındadır “Qış yuxusu”. Xəyanət Meteorit səmadan düşən kimi,Gözümdən düşdün.O kainatın qarasından düşdü,Sən gözümün.Lənətlənmiş adam kimi,Səndən uzaq dursun, hər kəs.Cismin

Dərya İsaqlı – Şeirlər Read More »

İsa Məmməd – Şeirlər

Yad Mən sənin eşqinə bürünmüş adam. Mən sənsiz çılpağam, mən sənsiz yadam – bu boz küçələrə, bu soyuq qışa, asfaltı yumaqdan bezən yağışa, sevincə, kədərə, qəmə, ağrıya, yerdə adamlara, göydə Tanrıya. Sənsiz ağırlığam yer kürəsinə, Qayıt, darıxıram, and olsun sənə.. Alkoqolik İçkili vəziyyətdə tapmışam özümü adını bilmədiyim bir parkın skamyasında. Kənardan dayanıb baxıram: Həyatı –

İsa Məmməd – Şeirlər Read More »

İşıq gələn tərəf – Anar Oğuz (Hekayə)

“İşıq gələn tərəf” “Gənclərin sümürülüb, söndürüldüyü, bu şəhər – divlərin külqabısıdır.” Bakı İşsizlikdən əziyyət çəkirdim. Hətta “əziyyət” sözü çəkdiklərimin yanında çox nazik səslənirdi. İşsizlik insanı əvvəl dost mühitindən, sonra evdən, sonda isə öz içindən qovur. Hər kəsə borcluydum. Qonşuya, dostlara, banklara, Azpulmanata, köhnə sevgilimin doğum günündə almadığım hədiyyəyə qədər. Necə deyərlər, itə də bir əppək

İşıq gələn tərəf – Anar Oğuz (Hekayə) Read More »