Nofəl Arazi – Haykular

Bir bahar mehi
Zərif dodağa qonub
Yavaşca öpdü.

***

Yağış başladı,
Paltarlarım islandı.
Yağış da kəsdi.

Qalın budaqdan
Sevgimizi asırdım,
Budaq qırıldı.

***

– Səni sevirəm
– Mən də səni sevirəm…
– Kəsdik, bir daha.

***

Sənə baxanda
Dağın zirvəsindəydim,
Dağdan yıxıldım.

***

Sahildəykən
Səni dənizə atdım,
Dəniz boğuldu.

***

Arxamda dəniz
Sənin gözünə baxdım,
Dənizi gördüm.

***

Titanik batdı.
Balıqlar da boğuldu,
Sərnişinlər də.

***

Qapını döydüm.
Dedi ki, evdə yoxam.
Geri qayıtdım.

***

– Sən qan qusursan?
– Yox, bayaq nar yemişdim.
– Məncə inandı…

***

Söz vermişdir ki,
Gələndə gül alacaq.
Bayraqla gəldi.

***

Atəş açıldı,
Ağ göyərçinə dəyən
Güllələr öldü

Yorum bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir