Anar Oğuz – Minimalist Şeirlər

Tanrı bir gün güzgüsün yerə atdı —
biz də başladıq özümüzü parça-parça sevməyə.

Süddən kəsiləndə anlayır,
Afrikada körpələr,
Vətən ögey anaymış.

***

Tanrı təcrübəsiz əsgərə
“tək ayaq üstə durma cəzası” vermişdi,
yaxşı gizlənmədiyinə görə.

***

Sən gedəndə saçların küləklə sovrulurdu.
Yox, o külək deyildi. Tanrı köks ötürürdü…

***

Görmə qabiliyyəti olmayan Firuzəyə,
Mən də görmürəm dedim, küləyi, inanmadı.
And içdim Allaha,
Ona da inanmadı.

Bir işarə olmalı…
Amma su üzərində kimsə yeriməməli,
dəniz yarılmamalı və ay bölünməməli…

***

Balaca bir daş qaldı ayaqqabımın içində,
çıxarmağa ərinib, yerişimi dəyişdim.

***

Ayağımıza qədər
Ölüm gəlirsə əgər
Ölüm adiləşməli, düşməli gözümüzdən.

***

Həqiqət qapısının aşiqi olmamalı,
Qapı sevmək üçün yox, qapı keçmək üçündür.

***

Bir qadına vurulduq.
Evimizə bitişik küçələrdə itirdik,
evimizin yolunu.

Yorum bırakın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir